آزادی فروش کامپیوترهای شخصی در کوبا

امروز استاد راهنمایم برایم مطلبی درباره آزاد شدن کامپیوترهای شخصی در کوبا را فرستاده بود. کلی شکه شدم. باور کردن محرومیت یک کشور از داشتن کامپیوتر بعد از اینهمه پیشرفتها و فراز و نشیب ها در علوم کامپیوتری در دنیا برام خیلی سخت بود. این موضوع شاید با توجه به پست همراه که چند وقت پیش نوشتم جالب توجه باشه. مردم کوبا در بسیاری موارد اجتماعی با کشورهای فقیری مثل آفریقا که عدم دسترسیشان به کامپیوتر زیاد هم عجیب نیست تفاوتهای چشمگیر دارند و اینکه از دسترسی به بسیاری از عادات روزانه انسان اجتماعی امروز محروم مانده اند جای فکر بسیار دارد

طبق گفته ها اجازه فروش کامپیوترهای شخصی تنها به یک مغازه کوچک در هاوانا داده شده. کامپیوتری که اجازه فروش پیدا کرده مدل "تاور استایل"هست که با کیفیت گرافیکی و سرعت بسیار پایین به مشتریان عرضه می شود. با اینکه قیمت هفتصد و هشتاد دلاری این کامپیوتر امکان خرید را از اکثریت ساکنان کوبا می گیرد اما از لحظه آزادی آن مشتاقان صف بلندی برای خرید بسته اند. این قیمت گزاف برای خرید کامپیوتری با حافظه هشتاد گیگابایت، رم پانصد و دوازده و ویندوز ایکس پی است. در حالیکه در آمریکا با این قیمت می توان دوبرابر بیشتر حافظه داشت و به جای مانیتور بزرگ کامپیوترهای کوبا از مانیتورهای 22 اینچی تخت لذت برد

آزادی خرید و فروش کامپیوتر در کوبا به معنی دسترسی مردم عادی به اینترنت نیست. تنها سیاستمداران و روزنامه نگاران مورد تایید دولت کوبا اجازه دسترسی به اینترنت را دارند. این در حالیست که در نظرات و گفته های جوانان کوبایی خبر از شبکه های زیرزمینی فروش اینترنت، البته با سرعت بسیار پایین و قیمت بسیار گران، می دهند. کوباییان در حالی از داشتن اینترنت محرومند که هتلها و مراکز دولتی مدتهاست که به اینترنت وصل هستند. البته باید گفت که دسترسی به اینترنت برای کوباییان نیز به معنی بهره وری آنان از تمام امکانات مفید اینترنت نیست. مثلا اکثریت آنها به کارت اعتباری دسترسی ندارند و حال آنکه بسیاری از خدمات اینترنتی با کارت اعتباری ممکن می شود

مردم کوبا که دستمزد متوسطشان در هر ماه تنها در حدود بیست دلار آمریکاست از ماه گذشته سرگرم خرید تازه آزادشده های دولت رائولند: موبایل، دی وی دی، موتورسیکلت، اجاره ماشین، اقامت در هتلهای لوکس، وسایل برقی آشپزخانه و کامپیوتر از موارد تازه آزاد شده در کوبا هستند. دولت کمونیستی کوبا آزادیهایی را بر مردم خود روا دیده اما اینکه نوع این آزادیها چگونه تبیین شده و تا چه حد در پیشرفت اهداف نسل جوان کوبایی تاثیرگذارست جای بحث دارد. یک جوان کوبایی معتقد است که این گام مهم اما ناکافیست

Today I received an email from my supervisor about the freedom of personal PCs in Cuba for the first time. It shocked me. How could I believe that a nation were totally devested from getting online and were away all these years from the changes computeisation made to the world!!!

The news says that Cubans can buy personal computers under the new government only from one store in Havana. This only allowed PC is a black bulky tower-style QTECH one for the price of 78oUS$ while most Cubans gain roughly 20$ per month. Inspite the high price, from the moment of its freedom, many people are lined up in front of the store to buy their first PC. The 80 Gig memory PC has got a 512 RAM and XP Windows. This is when the same money gives an American two times more memory and a 22 inch flat monitor.

Internet is still banned from home access and only confidential officials and state journalists can access Internet. However, people in their comments in other sites say that there are underground Internet access, but with a teep price, available to users but it's nt ADSL and the only attainable Internet there is dial up one. Freedom of personal PCs is not the only benefit of Cuba under Raoul. People can also experience watching DVDs, use cellphones, using electronic devices in their kitchens, ride motorbikes, rent cars, and stay in Lux hotels for the first time from April 2008.

It seems strange to me how these people will face online world and online education. That how this new freedom is deviced for Cubans and the selectivity of them is a point to be argued by experts...

Sources:

http://www.chicagotribune.com/technology/sns-ap-cuba-computers,0,3520857.story

http://www.engadget.com/2008/05/03/cubans-line-up-to-buy-first-legal-pcs/