آیا وبلاگهای ایرانی رو به افولند؟

مدتیست که به دلیل درگیریهای پی در پی درسی، نوشتن تز، آمادگی برای کنفرانسها و غیره کمتر فرصت نوشتن پست جدید داشتم. اما امروز که به اقتضای کارم مقاله جدیدی از نسرین علوی می خواندم که در مجله اینترنتی دموکراسیِ باز* چاپ شده بود فکر کردم هر چند کوتاه موضوعی را با شما در میان بگذارم. مقاله با گزارشهای داستان گونه از بازارهای لوازم خانگی در میدان شوش و یافت آباد و سهروردی شروع شده بود و گره اولیه با مادری آغاز شده که نگران جهیزیه دخترش است و سرویس ظرف آرکوپال فرانسوی را به چینی ایرانی- که گرانتر هم هست- ترجیح می دهد چون قیمتها از سال پیش دو برابر شده. بعد به بازار مبلمان که پر از مبلمانهای خارجیست و مغازه فروش دستگیره های درِ فانتزی و سرویسهای آشپزخانه لوکس می رود و اتفاقا از زنان شیکی که در رستورانی در همان حوالی رفت و آمد می کنند هم گزارشی می دهد. بازی ظریفی هم با اسم خیابان سهروردی می کند و این اتفاقات را یا اشاره ای به نظر سهروردی درباره تلفیق فلسفه یونان و اسلام آنچه در این خیابان اتفاق می افتد را مواجهه شرق و غرب می نامد. نکته دیگری که برای نویسنده جالب است فروشگاه الکترولوکس در خیابان شریعتیست که فقط یخچالهای آمریکایی آنهم با گارانتی آمریکا می فروشد. بعد از همه اینها نوبت به بحث درباره وبلاگهای ایرانی می رسد. البته باید یادآور شوم که خانم علوی کتابی هم درباره نسل وبلاگنویسان ایرانی نوشته اند که در پستهای اول این وبلاگ به آن اشاره شده بود. در کتاب "ما ایران هستیم"** تاکید بر زنده بودن و کارکردهای مثبت وبلاگ نویسی برای جوانان ایرانی بود. در واقع خانم علوی سعی داشت تا نشان دهد که وبلاگستان فارسی برای جوانان ایرانی فضایی ایجاد کرده تا به راحتی آنچه نمی توانند در جامعه با دیگران در میان بگذارند در وبلاگستان فارسی آزادانه مطرح کنند. شاهد این امر تعدد وبلاگهای فارسی و فعالیت قشرها و گروههای مختلف جامعه ایران در این امر بود. بسیاری از جمله خود من به این کتاب نقدهای زیادی وارد کردیم. از جمله اینکه کتاب حجیم "ما ایران هستیم" تنها با نقل قولهایی از وبلاگهای فارسی پر شده و کمتر به تحلیلی فرهنگی و علمی از روند وبلاگها پرداخته. اما مقاله جدید خانم علوی دست بر نکته ای گذاشته که گویی این مقاله را از کتاب ایشان قابل تآمل تر کرده. وضعیت اقتصادی در نظر اکثریت جامعه شناسان و محققان علوم سیاسی رابطه ای مستقیم و تنگاتنگ با مشارکت اجتماعی مردم دارد. اشاره این مقاله به رواج مصرفگرایی رو به رشد ایرانیان و درگیری آنان با مسائل اقتصادی نکته بسیار مهمیست که جای بحث و تآمل دارد. از طرف دیگر اشاره ایشان به کم شدن تعداد وبلاگنویسان فعال و اینکه بسیاری ترجیح می دهند که دیگر وبلاگ ننویسند هم نکته ترسناک و مهمیست. سختگیریها و دستگیریها و خودسانسوریها نکاتی هستند که باید تأثیرشان در زمینه های فرهنگی توسط محققان علوم اجتماعی و مطالعات فرهنگی مورد بررسی دقیقتر قرار گیرد
در این جا به این فکر افتادم که با وجود آنکه وبلاگنویسی فعال نسبت به قبل در حال افول است موجی از وبلاگنویسی های خنثی به راه افتاده که شامل انواع بسیار است. برای مثال وبلاگهای مادران جوانی که برای نوزادانشان وبلاگ درست می کنند و همه تغییرات فرزندشان را با عکسهای جدید می نویسند. جالبتر آنکه این مادران برای یکدیگر کامنت می گذارند و درباره مهدکودکها و دیگر مسائل پیرامون فرزند داری می نویسند. برخورد با این نمونه وبلاگها برایم بسیار جالب بود و به نظرم آمد تا از خوانندگانم سؤالی بپرسم و بخواهم که کمک کنند نمونه های بیشتری از انواع مختلف وبلاگها را معرفی کنند. از شما می خواهم که نمونه هایی که تا بحال دیده اید مثلا طنز، روزنوشت، سیاسی، خاطرات تحصیلی، بررسی زندگی روزمره ایرانی، و .... را که بیشتر می بینید و یا به نظرتان متفاوت یا جالب آمده معرفی کنید. البته حتما لازم نیست که نام آن وبلاگها را ذکر کنید و فقط اشاره به نوعی که شما آنرا دسته بندی کرده اید کافی خواهد بود

*Open Democracy
**We Are Iran